Kayla Konarik: Od rozgrywającego do projektów elektrowni

Była Barbers Hill Eagle, Blinn College Buccaneer i Sam Houston Bearkat, Kayla zaczęła interesować się koszykówką, gdy tylko nauczyła się chodzić. Jeśli nie miała zajęć, wiedziałeś, gdzie ją znaleźć:

„To była prawdziwa koszykówka przez cały dzień, z wyjątkiem zajęć. Większość czasu spędzałem na siłowni. Nie wychodziłem na imprezy ani nie robiłem typowych rzeczy w liceum”.

Równie dobrze czująca się jako rozgrywająca lub rzucająca obrończyni, Kayla brylowała na boisku. W liceum była nominowana do drużyn All-District, All-Region i All-State. Następnie na drugim roku studiów podpisała kontrakt z drużyną Division 1.

Ale w 2020 roku Kayla została zmuszona do zrobienia czegoś, o czym nigdy by nie pomyślała.

Rzuciła koszykówkę.

Nie poświęcasz godzin na ćwiczenia dzień po dniu, rok po roku, a potem bez powodu odchodzisz od ukochanego sportu:

„Moje ciało po prostu się poddało. Złamałem obie kostki. Złamałem wiele kości w stopach. Naciągnąłem zginacze bioder. Moje ciało nie chciało dalej iść”.

To był przerażający czas. Przez lata koszykówka była całym światem Kayli. Wszystko, co kiedykolwiek wiedziała, wszystko, co kiedykolwiek robiła:

„Czułem, że mam kryzys tożsamości, ponieważ koszykówka była całym moim życiem. To było trudne”.

Ale była podekscytowana, że może spróbować czegoś nowego. Tak się złożyło, że okazja wkrótce się pojawi.

Zespół EthosEnergy's Union Field Services w Pasadenie w Teksasie miał wakat na stanowisko koordynatora ds. pracy, odpowiedzialnego za pomoc w instruowaniu i wysyłaniu ekip millwrightów, aby zapewnić fachową pracę na terenie zakładów. Ekipy składały się z od dwóch do 100 millwrightów i wszystkich pomiędzy, a czasami byli potrzebni na miejscu w ciągu zaledwie 24 godzin.

W tym czasie Kayla pracowała w spółdzielni mieszkaniowej i studiowała kinezjologię i naukę o ćwiczeniach fizycznych na Sam Houston State University. Ale miała bliskie powiązania w EthosEnergy i chociaż koordynator ds. pracy nie był stanowiskiem kierowniczym, potrzebowaliśmy kogoś, komu moglibyśmy zaufać.

To połączenie? Ojciec Kayli, obecnie były dyrektor operacyjny EthosEnergy Field Services.

Choć praca w EthosEnergy byłaby zupełnie inna od wszystkiego, co robiła wcześniej, być może Kayla obrałaby nowy kierunek i miałaby szansę na rozwój.

„Byłam w takim momencie, że nie wiedziałam, w jakim kierunku chcę iść. Pomyślałam: „Mogę dalej kończyć szkołę, zajmować się kinezjologią albo po prostu zrobić ten krok i zdobyć wiedzę z prawdziwego świata”.

Ten krok okazał się krokiem w ekscytującą nową karierę. Ale dopiero po tym, jak Kayla zmagała się z kolejnym dylematem: czy powinna zmienić nazwisko?

Kayla nie była obca w poruszaniu się w środowisku zdominowanym przez mężczyzn. Od około 5 lub 6 roku życia grała w męskich drużynach koszykówki, ponieważ jej tata chciał ją wyzwać.

Ale ponieważ jej ojciec był w branży, Kayla martwiła się, jak ludzie ją odbierą. Martwiła się, że nie będzie miała okazji się wykazać.

Okazało się, że jest wręcz odwrotnie.

Była mile zaskoczona tym, jak gościnni byli pracownicy obsługi terenowej. Kluczem, jak uważa, było zdobycie zaufania mechaników. Jak to osiągnęła?

„Po prostu wchodząc tam z pewnością siebie i mówiąc: 'Hej, chłopaki, wiem, że nigdy tego nie robiłem, ale szybko się uczę i zajmę się wami'. Gdy zobaczyli, że mogą mi zaufać i że zajmę się nimi, to powiedzieli: 'OK, możemy zaczynać'”.

Kayla wyrobiła sobie opinię osoby, która dotrzymuje słowa:

„Byłem wobec nich całkowicie szczery. Jeśli nie miałem dla nich pracy, mówiłem im o tym. Trzeba być szczerym. Jeśli w tym momencie nie masz dla nich pracy, to jest to prawda”.

Jeśli Kayla odziedziczyła po ojcu naturę rywalizacji, to być może to właśnie współczucie matki pomogło jej docenić prawdziwą wagę swojej roli:

„Masz do czynienia z utrzymaniem facetów.”