Nasza przyszłość wodorowa: dekarbonizacja bez deindustrializacji

„Nie mam czasu na oglądanie Netflixa, ale korzystam z Netflixa każdego dnia”.

Prawdopodobnie nie jest to coś, czego można by się spodziewać na konferencji liderów branży, naukowców i przedstawicieli władz regionalnych. Ale tak właśnie Jorgo Chatzimarkakis, CEO Hydrogen Europe, rozpoczął swoją prezentację podczas drugiego dorocznego okrągłego stołu Our Hydrogen Future , zorganizowanego przez EthosEnergy w czerwcu.

W tym artykule możesz przeczytać fragment wystąpienia Jorgo i dowiedzieć się, dlaczego jest tak podekscytowany tym, co dzieje się w kontekście transformacji energetycznej i przejścia na gospodarkę wodorową.

Ale najpierw…

Kim jest Hydrogen Europe?

Hydrogen Europe jest jedną z wiodących organizacji reprezentujących europejskie firmy i interesariuszy zaangażowanych w przejście na gospodarkę neutralną pod względem emisji dwutlenku węgla (o obiegu zamkniętym). Jej członkami jest ponad 350 firm wodorowych, 20 regionów UE i 30 stowarzyszeń krajowych.

EthosEnergy jest członkiem, a nasz wiceprezes ds. inżynierii, Massimo Valsania, został niedawno mianowany współprzewodniczącym grupy roboczej ds. umiejętności organizacji Hydrogen Europe.

Od niszowych zainteresowań do ekscytacji na poziomie Netflixa

Dwa lata temu energia wodorowa była niszowym zagadnieniem. Interesującym dla entuzjastów, ale poza tymi kręgami nieuznawanym za szczególnie ważny.

Następnie, wraz z pandemią Covid-19 i spadkiem cen energii odnawialnej, wodór przeżył swój pierwszy rozkwit.

Dekarbonizacja bez zagrożenia deindustrializacją

Na wielu poziomach pandemia była bezprecedensowym szokiem. Skłoniła decydentów, szczególnie w Brukseli, do zwrócenia myśli ku technologii, która pomaga dekarbonizować bez konieczności deindustrializacji.

Ludzie zaczęli postrzegać wodór jako jeden z kluczowych elementów transformacji energetycznej, choć jeszcze nie odgrywał w niej znaczącej roli.

To się zmieniło wraz z rosyjską inwazją na Ukrainę. Teraz wodór jest w centrum, obok elektryczności.

Ale co z przyszłością?

Zwiększanie gospodarki wodorowej

Istnieje szereg wyzwań – lub, jak to ujął Jorgo, „wąskich gardeł” – dla transformacji energetycznej i rozwoju gospodarki wodorowej. Ale w tych wyzwaniach są też możliwości.

Wyposażenie ludzi w niezbędne umiejętności to superważny temat, który jest omawiany w całej Europie. Rzeczywiście, był to temat wcześniejszej dyskusji podczas tegorocznego okrągłego stołu Our Hydrogen Future .

Kolejnym „wąskim gardłem” są surowce krytyczne.

Czy zauważyłeś, że cena miedzi gwałtownie wzrosła? Częściowo jest to spowodowane wojną na Ukrainie. Ale także rosnącym popytem na miedź do wykorzystania w infrastrukturze elektrycznej.

Nie możemy żyć bez elektryczności. Musimy więc znaleźć sposoby, w jakie technologia wodorowa i elektryczność mogą się wzajemnie uzupełniać w infrastrukturze. Osiągnięcie równowagi roboczej między tymi dwiema technologiami pomoże uczynić zrównoważoną energię bardziej przystępną cenowo.

O ile taniej?

Tutaj robi się ciekawie. Technologie wodorowe wymagają zaledwie 20 razy mniej krytycznego surowca.

Możliwości dla aktywnych regionów

Głównymi surowcami dla technologii wodorowej są platyna i inne metale z grupy platynowców.

Platyna, która pochodzi głównie z RPA, jest również stosowana w katalizatorach, zwłaszcza w samochodach z silnikiem Diesla. W ramach swojego zobowiązania do dekarbonizacji Parlament Europejski niedawno zagłosował za zakazem sprzedaży samochodów z silnikami spalinowymi od 2035 r.

Hydrogen Europe dostrzega ogromny potencjał dla regionów takich jak Piemont we Włoszech, gdzie sektor motoryzacyjny dysponuje dużym potencjałem w zakresie recyklingu tych katalizatorów i przekazywania platyny do elektrolizerów lub ogniw paliwowych w innych pojazdach.

I są możliwości dla innych regionów, aby odegrać aktywną rolę. Aby zainwestować w recykling katalizatorów i stać się dużymi sprzedawcami platyny.

Trzy konkretne wyzwania

1. Produkcja

REPowerEU to plan Komisji Europejskiej mający na celu oszczędzanie energii, produkcję czystej energii i dywersyfikację dostaw energii w Europie.

Odnawialna energia wodorowa ma do odegrania kluczową rolę. Ale, jak przyznaje Jorgo, będzie to wyzwanie.

REPowerEU wymaga wyprodukowania 20 milionów ton wodoru do 2030 r. Aby to zobrazować, potrzeba będzie 300 GW mocy elektrolizera. Globalnie obecnie mamy maksymalnie 3 GW.

Zatem w ciągu ośmiu lat musimy zwiększyć moc z 3 do 300 GW – czyli zwiększyć ją stukrotnie. Jorgo uważa, że nie jest to niemożliwe, ale pokazuje to, jak ogromne wyzwanie przed nami stoi.

2. Transport

Musimy również znaleźć nowe sposoby transportu produkowanego wodoru.

Jedną z ekscytujących możliwości jest wizja transportu taniego wodoru z północnej Afryki do serca Europy za pośrednictwem włoskiego rurociągu.

W ostatnich miesiącach głowy państw Algierii i Włoch nadzorowały szereg porozumień wzmacniających dostawy energii z Algierii do Włoch. Obejmują one firmy energetyczne Sonatrach i Eni, które zgodziły się zbadać nowe możliwości skupione na zielonym wodorze.

3. Konsumpcja

Musimy również ustalić, kto będzie zużywał te 20 milionów ton wodoru.

Cele zostały ustalone przez Komisję Europejską. Do 2030 r.:

• Siedemdziesiąt pięć procent wodoru wykorzystywanego przez przemysł ma stanowić wodór zielony – czyli około 6,8 miliona ton.
• Pięć procent wszystkich paliw w Unii Europejskiej ma być opartych na wodorze – to około 7,5 miliona ton więcej.

Więc musimy znaleźć odbiorców na pozostałe pięć milionów ton. Ale Jorgo jest pewien, że nam się uda.

Rozwiązanie dylematu „co było pierwsze – kura czy jajko”

Produkcja wodoru i znalezienie konsumentów to trochę sytuacja typu „jajko czy kura”. Ale dzięki jasnym celom produkcji i użytkowania pokonujemy ten dylemat.

Obecnie udoskonalamy metody produkcji wodoru i jego dostarczania konsumentom.

Zostań częścią Naszej Przyszłości Wodorowej

Słuchając Jorgo, widać wyraźnie, jak energetyzujące jest dla niego wyzwanie podróży do gospodarki wodorowej. I jak bardzo inspirują go postępy dokonywane w całej Europie.

Rządy, uniwersytety i firmy wodorowe – wszyscy mamy swoją rolę do odegrania.

Dlaczego więc nie przyłączyć się do dyskusji?